Οι κανόνες για τις τέλειες διακοπές είναι απλοί:

ποτέ μην ξεκινάς χωρίς τη λαστιχένια σου βάρκα,

ποτέ μην αφήνεις τον σκύλο σου πίσω

και κυρίως ποτέ μη νοικιάζεις το ίδιο σπίτι με άλλους ανθρώπους, ταυτόχρονα.

Οι Aldo, Giovanni και Giacomo ξεκινούν για τις καλοκαιρινές τους διακοπές,

δε γνωρίζονται μεταξύ τους,

ενώ οι ζωές και οι οικογένειές τους δεν μπορούν να είναι πιο διαφορετικές:

ο οργανωτικός τύπος που όμως η επαγγελματική του ζωή είναι καταστροφική,

ο επιτυχημένος μεγαλογιατρός που παλεύει απέναντι στον έφηβο γιο του

και ο κλασικός υποχόνδριος με τον σκύλο που τον λένε Brian

και ένα πάθος για τον τραγουδιστή Massimo Ranieri.

Tρεις τελείως διαφορετικοί τρόποι ζωής

που διασταυρώνονται σε ένα μικρό νησί έξω από τις ιταλικές ακτές

στην ίδια παραλία και δυστυχώς στο ίδιο σπίτι.

Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, αλλά τρελά διασκεδαστική:

διαφορετικές συνήθειες, δύο από τα παιδιά τους ερωτεύονται μεταξύ τους

και τρεις γυναίκες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους που όμως γίνονται κολλητές.

Λίγα λόγια για τους Aldo, Giovanni & Giacomo

Οι Aldo Baglio, Giovanni Storti και Giacomo Poretti είναι ένα επιτυχημένο τρίο κωμικών στην Ιταλία που πρωταγωνιστούν, σκηνοθετούν και γράφουν σε κινηματογράφο, θέατρο και τηλεόραση. Συγκαταλέγονται στους κορυφαίους σταρ της Ιταλίας και κάθε τους εγχείρημα παίρνει μεγάλη δημοσιότητα κερδίζοντας κοινό και κριτικούς. Το χιούμορ τους είναι τυπικά μιλανέζικο, ενώ στα έργα τους ξεκινούν από μια απλή ιδέα και συχνά αναδεικνύουν τις διαφορές ανάμεσα στον ιταλικό Βορρά και Νότο.

Φιλμογραφία

2016 FUGA DA REUMA PARK (Escape from Rheumy Park)

Directed by Aldo Giovanni e Giacomo and Morgan Bertacca

2014 IL RICCO, IL POVERO E IL MAGGIORDOMO

(The rich man, the poor man and the butler)

Directed by Aldo Giovanni e Giacomo and Morgan Bertacca

2013 AMMUTTA MUDDICA AL CINEMA directed by Morgan Bertacca

2010 LA BANDA DEI BABBI NATALE (The Santa Claus Gang) directed by Paolo Genovese

2010 Narrators’ voices for the Italian version of the documentary film

OCEANWORLD 3D

2008 IL COSMO SUL COMO’ (Cosmos on the dresser) directed by Marcello Cesena

2006 ANPLAGGHED AL CINEMA directed by Rinaldo Gaspari

2004 TU LA CONOSCI CLAUDIA? (Do you know Claudia?) directed by Massimo Venier

2002 LA LEGGENDA DI AL, JOHN E JACK (The legend of Al, John and Jack)

Directed by Aldo Giovanni e Giacomo and Massimo Venier

2000 CHIEDIMI SE SONO FELICE (Ask me if I’m happy)

Directed by Aldo Giovanni e Giacomo and Massimo Venier

1999 Cameo in the movie TUTTI GLI UOMINI DEL DEFICIENTE directed by Gialappa’s Band

1998 COSI’ E’ LA VITA – UNA STORIA VERA (That’s life-a true story)

Directed by Aldo Giovanni e Giacomo and Massimo Venier

1997 TRE UOMINI E UNA GAMBA (Three men and a leg)

Directed by Aldo Giovanni e Giacomo and Massimo Venier

Θέατρο

2016 THE BEST OF ADO GIOVANNI E GIACOMO- LIVE 2016

Directed by Arturo Brachetti — with Silvana Fallisi

2012 AMMUTTA MUDDICA directed by Arturo Brachetti — with Silvana Fallisi

2006 ANPLAGGHED directed by by Arturo Brachetti — with Silvana Fallisi

2001 POTEVO RIMANERE OFFESO directed by Massimo Venier

Special guest Raul Cremona

1999 TEL CHI EL TELUN directed by Arturo Brachetti — with Marina Massironi

1995 I CORTI directed by Arturo Brachetti — with Marina Massironi

1995 Special guests in IL CIRCO DI PAOLO ROSSI directed by Giampiero Solari

1992 LAMPI D’ESTATE directed by Paola Galassi — with Marina Massironi

Τηλεόραση

2014 AMMUTTA MUDDICA 4 episodes on Canale 5 – directed by Morgan Bertacca

2009 Resident guests in CHE TEMPO CHE FA, Rai 3, presenter Fabio Fazio

2008 ANPLAGGHED 2 episodes drawn from the stage show of the same name, on Canale 5

PUR PURR RID 4 episodes about the trio’s repertoire, on Italia 1

2004 MAI DIRE DOMENICA Italia 1

1999 ALDO, GIOVANNI & GIACOMO SHOW

3 episodes drawn from the stage show Tel chi el telùn, on Canale 5

1994-1997 MAI DIRE GOL Italia 1

1993 Resident guests in CIELITO LINDO, Rai 3, presented by Athina Cenci and

Claudio Bisio

1992 Resident guests in SU LA TESTA, Rai 3, written and presented by Paolo Rossi

Ο Pedro Almodóvar υπογράφει την παραγωγή στη νέα ταινία του Luis Ortega, O ΑΓΓΕΛΟΣ | El Angel που έκανε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Καννών 2018 (ΈΝΑ ΚΑΠΟΙΟ ΒΛΕΜΜΑ).  Οι παραγωγοί της ταινίας έχουν υπογράψει και το υποψήφιο για Oscar 2015, ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ.

Η έμπνευση για τον σκηνοθέτη Luis Ortega είναι η αληθινή ιστορία ενός έφηβου σίριαλ κίλερ της Αργεντινής. Ο «Άγγελος του Θανάτου» που έγινε έτσι γνωστός λόγω της αγγελικής του μορφής σόκαρε με την αγριότητα των εγκλημάτων του. Μέχρι και σήμερα, ο έφηβος όταν διέπραξε σειρά ειδεχθών εγκλημάτων με χαρακτηριστική άνεση στα χρόνια 1971-72, Carlos Robledo Puch αποτελεί σημείο αναφοράς για την ιστορία του εγκλήματος στην Αργεντινή. Έως τότε επικρατούσαν θεωρίες εμπνευσμένες από τον Lombroso πως η ασχήμια και η κακή κοινωνική κατάσταση αποτελούν κυρίαρχους παράγοντες για την εκδήλωση εγκληματικής συμπεριφοράς. Ο Robledo με την αγγελική του εμφάνιση, την κοινωνική του θέση και τον ισχυρό οικογενειακό πυρήνα δε θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την επικρατούσα τότε  θεωρία για την εγκληματική συμπεριφορά. Ο Ortega προσπάθησε να σκιαγραφήσει αυτόν τον χαρακτήρα ως έναν εγκληματία που οι πράξεις του έχουν μυστηριακό χαρακτήρα για τον ίδιο.

Από μικρός ένιωθα δέος απέναντι στους εγκληματίες που έμειναν στην ιστορία. Ο κινηματογράφος και η απεικόνιση της βίας σε αυτόν ασκούσαν γοητεία σε επίπεδο αισθητικής απεικόνισης , ταιριαστή  με την έκρηξη εφηβείας μέσα μου. Άλλωστε, η βία στους δρόμους της Αργεντινής παραήταν σκληρή πραγματικότητα για μένα. Όταν αποφάσισα να σκηνοθετήσω την βίαιη ιστορία ενός έφηβου εγκληματία έλαβα υπόψιν όλη τη ρομαντικοποίηση της βίας που είχα υιοθετήσει κι εγώ στην εφηβεία μου. Ένας έφηβος συχνά αντιδρά στις συμβάσεις της καθημερινότητας με επαναστατική σκληρότητα. Σε ποιες συνθήκες, όμως, αυτή η σκληρότητα μπορεί να οδηγήσει στη βία; Προσπάθησα να φωτίσω το τι μπορεί να ώθησε τον Carlitos με όλη την ορμή της εφηβείας του στη διάπραξη εγκλημάτων σα να ήταν φυσικό του δικαίωμα. Ο Carlitos μοιάζει να κινείται σε ένα μεγάλο κινηματογραφικό πλατό, εκεί όπου ο θάνατος δεν είναι πραγματικότητα αλλά σύμβαση. Οι δολοφονίες σκηνοθετούνται από τον ίδιο έτσι που να τραβούν την προσοχή των Άλλων, και του Θεού πάνω του. Ο Carlitos ισχυρίστηκε πως είναι απεσταλμένος του Θεού στη Γη. Παίρνει έτσι απόσταση από την εγκληματική του δράση και απογυμνώνει τις πράξεις του από κάθε συναίσθημα, όπως ακριβώς ένας  ψυχοπαθής, χωρίς στην πραγματικότητα να είναι. Είναι μια Χαμένη Ψυχή που μέσα από το έγκλημα βρήκε την ταυτότητα που τον προσδιορίζει.

– Eπίσημη Συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 2018 (Ένα Κάποιο Βλέμμα)

– Επίσημη Συμμετοχή στις Νύχτες Πρεμιέρας- Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας 2018

– Επίσημη Συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σαν Σεμπαστιάν 2018

Η ταινία χρησιμοποιεί κώδικες σινεμά genre θρίλερ/τρόμου για να απεικονίσει τον καφκικό εφιάλτη μιας γυναίκας που αναζητά το δίκιο της.  Βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η ταινία εξερευνά τον αγώνα της Mariam ενάντια σε μια κοινωνία με αυταρχικούς θεσμούς και δομές. Η ίδια η σκηνοθέτιδα δηλώνει θαυμάστρια του horror σινεμά, αποφεύγοντας, όμως, να χαρακτηρίσει την ταινία της ταινία τρόμου. «Ο εφιάλτης της ηρωίδας μου έδωσε την ευκαιρία να τον προσεγγίσω μέσα από τεχνικές ταινιών που αγαπώ και με έχουν επηρεάσει. Από την πρώτη στιγμή που άρχισα να γράφω το σενάριο ενσωμάτωσα μέσα σκηνές με ένταση που αποτελούν σημεία αναφοράς στο genre. Για μένα οι ταινίες τρόμου είναι κατ’ εξοχήν ρεαλιστικές. Η αναφορά του Youssef (κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας) που χαρακτηρίζει τη ζωή του ταινία zombie είναι φόρος τιμής. Οι ταινίες τρόμου βασίζουν την ευρεία απήχησή τους στο ότι βασίζονται σε συναισθήματα του θεατή που βιώνει στην καθημερινότητά του. Από την πλευρά της Mariam η περιπέτεια της είναι σκληρή και εφιαλτική, την ίδια στιγμή όμως για τους υπαλλήλους στα νοσοκομεία ή την αστυνομία, στους θεσμούς με τους οποίους έρχεται αντιμέτωπη, αυτή είναι μια υπόθεση ρουτίνας. Η διάσταση ανάμεσα στην προσωπική τραγωδία της ηρωίδας και την αναισθησία των θεσμών δίνει και τον τόνο της ταινίας. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες της ταινίας δικαιολογούν την φρικτή συμπεριφορά τους βάσει των περιορισμών των θεσμών που υπηρετούν, είτε αυτή είναι η διοικητική τους οργάνωση, η αλληλεγγύη μεταξύ συναδέλφων στην αστυνομία ή η έλλειψη προσωπικού στα νοσοκομεία. Είναι μια λογική μέσα στην οποία μπορεί ο καθένας να βρεθεί δυνητικά χάνοντας την ανθρωπιά του προχωρώντας σε μια σειρά συμβιβασμών. Η ένταση της ταινίας χτίζεται με μια αντίστροφη μέτρηση που δεν κλείνει με έκρηξη –  αποδόμηση του χαρακτήρα της κεντρικής ηρωίδας αλλά με την οριστική πράξη δόμησης της ελευθερίας της. Η Mariam αντιστέκεται με σθένος και αυτή είναι η ανατροπή στην ταινία καθώς ο χαρακτήρας της δεν ξεκινά με αυτή την πρόθεση αλλά σταδιακά την κατακτά. Οι πολύ δυνατότεροι χαρακτήρες που την περιστοιχίζουν δεν περιμένουν την αντίστασή της. Από την αρχή έχτισα έναν χαρακτήρα μιας γυναίκας καθημερινής, με φυσιολογικούς φόβους που λέει ανώδυνα ψέματα και κρύβεται από ανασφάλεια. Στο τέλος ανακαλύπτει τον εαυτό της, μέσα από ένα ταξίδι αυτοπραγμάτωσης, αντιμετωπίζοντας καταστάσεις ακραίες. Επιδεικνύει τότε ένα τόσο δυνατό ένστικτο αυτοσυντήρησης που ούτε η ίδια γνώριζε πως είχε. Στην αρχή είναι χαμένη και ο Youssef την καθοδηγεί, αν και εκείνη πολλές φορές τον αμφισβητεί. Δεν μαθαίνουμε ποτέ αν εκείνος ενδιαφέρεται πραγματικά ή απλά η κατάσταση στην οποία βρίσκεται μπλεγμένος μαζί της του δίνει ευκαιρία να εκφράσει την πολιτική του στάση. Όταν ο Youssef απομακρύνεται βίαια από εκείνη, η Mariam έρχεται αντιμέτωπη με την αγέλη και τότε είναι που πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνη της. Από εκεί και πέρα η στάση της γίνεται πολιτική και έρχεται σε αντίθεση με τις δομές που όλοι γνωρίζουν και έχουν μάθει να αποδέχονται. Η Mariam θέλει δικαιοσύνη και όταν συνειδητοποιεί ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, τότε η στάση της γίνεται πολιτική».

Η ταινία ξεπερνά τα σύνορα της χώρας στην οποία διαδραματίζεται και συνδιαλέγεται με κοινά πέρα από την Τυνησία. Δε θα μπορούσε ποτέ να είχε γυριστεί πριν το 2011 όταν η Αραβική Άνοιξη ανέτρεψε το καθεστώς του Ben Ali και είναι ενδεικτικό ότι παρόλο που δεν απεικονίζει κολακευτικά τους φύλακες της τάξης στη χώρα, οι κρατικοί φορείς και το Υπουργείο Πολιτισμού τη στήριξαν χρίζοντάς την Επίσημη Πρόταση της Τυνησίας για το Oscar Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Eπίσημη Πρόταση της Τυνησίας για το Oscar Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2019

Επίσημη Συμμετοχή, Ένα Κάποιο Βλέμμα, Διεθνές Φεστιβάλ Καννών

Επίσημη Συμμετοχή Νύχτες Πρεμιέρας – Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας

«Κρεσέντο εκμετάλλευσης, αγωνίας και καταπίεσης, η ταινία μοιάζει με ταινία τρόμου όπου κάθε πόρτα κρύβει μια παγίδα» New York Times

 «Δυνατή ιστορία με σημασία και πολλαπλά μηνύματα» Washington Post

 «Τρομακτική ρεαλιστική ιστορία που παίζει σαν ατελείωτος εφιάλτης» The Village Voice

Ο Hlynur Pálmason, σκηνοθέτης της ταινίας είναι διάσημος Ισλανδός visual artist που ζει μόνιμα στη Δανία και εκτός από τις ταινίες του που κάνουν πρεμιέρα σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ και βραβεύονται εκθέτει με μεγάλη επιτυχία video installations ανά τον κόσμο. Το Winter Brothers έκανε την πρεμιέρα του στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο το 2017 αποσπώντας σειρά βραβείων, ενώ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2017 τιμήθηκε με τον Χάλκινο Αλέξανδρο – Ειδικό Βραβείο Σκηνοθεσίας του Φεστιβάλ. Μια ταινία με σκληρό ήχο σε ένα σκληρό περιβάλλον, αυτό σε ένα ορυχείο κιμωλίας με ένα όμως πολύ τρυφερό θέμα, τη σχέση δύο αδελφών και την ανάγκη ενός ανθρώπου να αγαπηθεί και να γίνει αποδεκτός. Η ταινία γυρίστηκε σε ένα εργοστάσιο ασβεστόλιθου σε μια μικρή πόλη της Δανίας, το Faxe. Όλες οι τοποθεσίες των γυρισμάτων δεν απείχαν παρά 2 χιλιόμετρα από το εργοστάσιο, αυτό έδωσε σε όλους τους συντελεστές μια ευελιξία καθώς όλοι είχαν πρόσβαση στους τόπους των γυρισμάτων στο καταλληλότερο timing. Η μοναδική ατμόσφαιρα της ταινίας, τα σωστά χρώματα και συνθήκες είναι αποτέλεσμα του ότι – όπως αποκαλύπτει ο δημιουργός της – μπορούσε να επιλέξει όλο τον καιρό των γυρισμάτων ποιες συνθήκες είναι οι πιο ευνοϊκές για κάθε γύρισμα ξεχωριστά.

Ο κεντρικός ήρωας της ταινίας, ο Εmil, είναι ένας άνθρωπος που εκφράζει την ανάγκη να αγαπηθεί και να τον καταλάβουν σε μια εποχή έλλειψης αγάπης και κατανόησης. Ο Emil είναι απελπισμένος να πιαστεί από  κάτι ή κάποιον αλλά την ίδια στιγμή αποξενωμένος από αυτό. Τον Emil υποδύεται ο Elliott Crosset Hove, που πραγματοποίησε μια κομβική γνωριμία με τον σκηνοθέτη, προτού καν εκείνος ξεκινήσει να γράφει το σενάριο. Ο χαρακτήρας του Emil δημιουργήθηκε με τη συνεργασία, συνενοχή και συνδρομή του Elliott σε όλη τη διαδικασία της συγγραφής του σεναρίου, καθώς συνόδευε τον Pálmason στις τοποθεσίες των γυρισμάτων, διάβαζε το σενάριο μαζί του και δούλεψε σε μια performance με τον Lou Reed για το αγαπημένο τραγούδι του χαρακτήρα, το Street Hazzle.

Ένας video artist σκηνοθετεί

«Για μένα», λέει ο σκηνοθέτης, «ο κινηματογράφος είναι ο συνδυασμός του βλέπω και ακούω. Όταν βυθίζομαι στη διαδικασία της κινηματογραφικής δημιουργίας βλέπω τις εικόνες και ακούω τους ήχους. Γράφω τα σενάρια πάντα στον τόπο όπου εκτυλίσσονται. Χτίζω πάνω στις καταστάσεις και τους χαρακτήρες και αφήνω ελεύθερα τα συναισθήματα που ξετυλίγονται με κάθε φράση, με κάθε βλέμμα, με κάθε ήχο. Πιστεύω ότι είναι μια γραμμική διαδικασία. Το συναίσθημα και  το όραμα ξετυλίγονται την ίδια ακριβώς στιγμή».

 

Ο Ήχος

Ο σχεδιασμός ήχου στην ταινία είναι αυτός που κεντρίζει την προσοχή από το πρώτο κάδρο. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης μιλάει για το επίτευγμα της ταινίας: «ο ήχος είναι ένα από τα πρώτα συστατικά μιας οπτικοακουστικής δημιουργίας. Είναι το απαραίτητο στοιχείο που ήταν παρόν από τη στιγμή ακόμα της συγγραφής του σεναρίου. Δεν είναι εκεί για να υποστηρίξει τη γραμμή αφήγησης ή για να κάνει μια σκηνή ρεαλιστική. Ο ήχος έχει τη δική του αφήγηση και ήταν σκοπός μου από την αρχή να είναι αυτόνομος σε σχέση με την εικόνα»