Ο Χουάν, η Σάρα και ο Σάμουελ, τρεις έφηβοι από την Γουατεμάλα επιχειρούν να διασχίσουν τα σύνορα και να φτάσουν στην Αμερική, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού τους, συναντούν τον Τσακ, έναν Ινδιάνο, ο οποίος δεν μιλά Ισπανικά, ούτε έχει επίσημα χαρτιά. Ταξιδεύουν μαζί, με κάθε δυνατό τρόπο, πότε σε οροφές τρένων, πότε περπατώντας σε σιδηροδρομικές γραμμές, διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον. Σύντομα όμως, θα αναγκαστούν να έρθουν αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα του παρόντος.

Το «Κελί Από Χρυσάφι» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Ισπανού Διέγο Κεμάδα-Δίες, η οποία μας αφηγείται τη σύγχρονη οδύσσεια τριών παιδιών που προσπαθούν να φτάσουν στις Η.Π.Α. Η ταινία κατασκευάστηκε από προσωπικές μαρτυρίες εκατοντάδων μεταναστών και μέρος της επιτυχίας της φαίνεται να είναι το ότι αποδίδει με αυθεντικότητα και ειλικρίνεια τα συναισθήματα κάθε ατόμου που συμμετείχε στη δημιουργική διαδικασία. Χαρακτηριστικά, ο σκηνοθέτης έχει αναφερθεί στα λόγια ενός Μεξικανού λίγο πριν επιβιβαστεί σε ένα τρένο με φορτία μαζί με επτά ακόμα συντρόφους του: «Μαθαίνεις πολλά σε αυτό το μονοπάτι. Εδώ είμαστε όλοι αδέρφια. Όλοι έχουμε την ίδια ανάγκη. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να μάθουμε να μοιραζόμαστε. Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε μπροστά, μόνο με αυτό τον τρόπο θα φτάσουμε στον προορισμό μας, μόνο ενωμένοι άνθρωποι μπορούν να επιβιώσουν. Σαν ανθρώπινα όντα δεν υπάρχει κανένα μέρος στον κόσμο που να είμαστε παράνομοι».

Καθοριστικής σημασίας για την ταινία είναι η επιλογή τριών μη επαγγελματιών ηθοποιών στους κεντρικούς ρόλους, των οποίων η συγκλονιστική ερμηνεία βραβεύτηκε στο 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Ο Κεμάδα- Δίες έχει δηλώσει ότι κανένα από τα τρία παιδιά δεν διάβασε το σενάριο. Κάθε μέρα πριν την έναρξη των γυρισμάτων τους διάβαζε ένα μικρό κομμάτι από την σκηνή που επρόκειτο να κάνουν. Με τον τρόπο αυτό είχαν μια ζωτικής σημασίας εμπειρία και ένα αυθεντικό αποτέλεσμα.

Σημείωμα σκηνοθέτη:
«Η κοινωνική πραγματικότητα στην Λατινική Αμερική απαιτεί έναν κινηματογράφο απόλυτα συνυφασμένο με τον κόσμο όπως είναι. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να κάνω ταινίες βαθειά ριζωμένες στην σύγχρονη κοινωνία μας. Ο πραγματικός ρεαλισμός τα έχει όλα: τη φαντασία και τη λογική, το μαρτύριο και την ουτοπία, την ευτυχία και τον πόνο της ύπαρξής μας.
Θέλω να δώσω φωνή στους μετανάστες – τους ανθρώπους εκείνους που αμφισβητούν ένα σύστημα θεσπισμένο από απαθείς εθνικές και διεθνείς αρχές, διασχίζοντας παράνομα τα σύνορα, ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή με την ελπίδα να αποφύγουν την απόλυτη φτώχεια», Διέγο Κεμάδα-Δίες.