Το 1948, στη Χιλή του Ψυχρού Πολέμου, ο Γερουσιαστής Πάμπλο Νερούδα (Luis Gnecco) κατηγορεί την κυβέρνηση ότι  προδίδει το Κομμουνιστικό Κόμμα, γεγονός που προκαλεί την αντίδραση του Προέδρου Γκονζάλες Βιντέλα (Alfredo Castro). Ο αστυνομικός Όσκαρ Πελουτσοναου (Gael Garcia Bernal) έχει αναλάβει να συλλάβει τον ποιητή.

Ο Νερούδα προσπαθεί να διαφύγει από τη χώρα, με την γυναίκα του, τη ζωγράφο Ντέλια Ντελ Καρίλ, αλλά αναγκάζονται τελικά να κρυφτούν. Εμπνευσμένος από τα δραματικά γεγονότα της νέας του ζωής, ως φυγάς, ο Νερούδα γράφει την επική ποιητική συλλογή του «Canto General». Εντωμεταξύ στην Ευρώπη ο θρύλος του κυνηγημένου από την αστυνομία ποιητή μεγαλώνει και οι καλλιτέχνες  με επικεφαλής τον Πάμπλο Πικάσο κραυγάζουν για την ελευθερία του.

Ο ποιητής βρίσκει τον αγώνα με τον επιθεωρητή, ως ευκαιρία να επανεφεύρει τον εαυτό του. «Παίζει» μαζί του, αφήνοντας προσχεδιασμένα στοιχεία, κάνοντας πιο έντονο και επικίνδυνο το  παιχνίδι γάτας-ποντικιού.  Σε αυτή την ιστορία του διωκόμενου ποιητή και του αδιάλλακτου αντιπάλου του, ο Νερούδα αναγνωρίζει την ευκαιρία να γίνει τόσο ένα σύμβολο για την ελευθερία , όσο και θρύλος της λογοτεχνίας.

Κριτικές:
«Ένα συναρπαστικό ερωτικό γράμμα στην ίδια τη σύλληψη της μυθοπλασίας», Τhe Playlist
«Ο σκηνοθέτης στα εντυπωσιακά καλύτερά του, με ένα έργο τέτοιας ιδιοφυίας και ομορφιάς, και συνάμα δύναμης, που σε δυσκολεύει στο πώς να το επαινέσεις», Variety
«Το Νερούδα είναι μία θερμή και εγκάρδια ταινία για έναν ατίθασο και παθιασμένο άνθρωπο που διατρέχεται από ένα αδιόρατο αλλά αντιληπτό ρίγος», The NYTimes
«Μαγικό. Εντυπωσιακά πρωτότυπο. Ενας εξαιρετικός Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ», Indiewire
«Το Νερούδα παίρνει πολλά ρίσκα και, όπως και ο ποιητής από τη ζωή του οποίου εμπνέεται, δεν είναι πρόθυμο να παίξει σύμφωνα με τους κανόνες. Φτιαγμένο με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και ξέχειλο από ζωή και σημασία περισσότερο από άλλες “αληθινές” βιογραφίες, το ρίσκο που παίρνει αξίζει όσο τίποτα άλλο», The Guardian

Πάμπλο Λαραΐν
«Την αίσθηση της πραγματικής ζωής…αυτό θες να αιχμαλωτίσεις όταν κάνεις μια ταινία.
Βλέπουμε και αισθανόμαστε τον Πάμπλο Νερούδα σαν ένα τόσο σύνθετο και εκτενή δημιουργό, που είναι σχεδόν αδύνατον να τον κατατάξουμε σε μία μόνο κατηγορία, αδύνατον να κάνουμε μία ταινία – πορτρέτο με ένα κάθετο και γρήγορο τρόπο.
Γι’αυτό επιλέξαμε την ιστορία της φυγής του, την έρευνα και τον λογοτεχνικό θρύλο. Στο Νερούδα άρεσαν οι ιστορίες μυστηρίου, ένα είδος που εμπεριέχει αλλαγές και χαρακτήρες που εξελίσσονται, και στη δική μας περίπτωση, τα στοιχεία της φάρσας και του παραλόγου. Κανένας δεν καταλήγει όπως ξεκίνησε στην ιστορία- ούτε ο κυνηγός ούτε η λεία.
Για εμάς, η ταινία Νερούδα είναι μία ψεύτικη βιογραφία. Εφηύραμε έναν κόσμο, όπως ο Νερούδα είχε εφεύρει τον δικό του. Δημιουργήσαμε ένα “Νερουδιακό” φιλμ, όχι ένα φιλμ για το Νερούδα. Ένα διήγημα που ο Νερούδα θα ήθελε να διαβάσει.».

Λούις Νιέκο (Luis Gnecco) για τον Νερούδα
«Πάντα ένα παράδοξο, τόσο ευαίσθητος όσο μπορεί να είναι ένας άνρθωπος, αισθησιακός, ηδονιστικός, και την ίδια στιγμή ενεργός πολιτικά και αφοσιωμένος. Ιδιοφυής και αποφασιστικός από παιδί ακόμα, αδύναμος μερικές φορές, ακόμα και επιφανειακός. Κατηγορηματικός, γενναίος, περιπετειώδης και κομψός. Πάντα λαμπερός, ευλογημένος με το φως της ιδιοφυίας και εμπνευσμένος από την μούσα του με ένα πάθος, που αν υπήρχε στην πραγματικότητα, θα ήταν τυφλό και γεμάτο πείσμα».

Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ (Gael Garcia Bernal)
«Μου φαίνεται ότι πολύ λίγες ταινίες σαν κι αυτήν υπάρχουν. Και δεν εννοώ μία βιογραφία ελεύθερου ύφους που είναι εμπνευσμένη από τον συγγραφέα-υποκείμενο. Μιλώ συγκεκριμένα για το αμφιλεγόμενο θέμα που αφηγείται – τον κόσμο της ποίησης. Το σινεμά είναι ένας φανταστικός χώρος για το συναίσθημα και τις πνευματικές και αφηγηματικές του συνέπειες. Δεν εξαρτάται από τις λέξεις για να πραγματωθεί. Εντούτοις, η αφετηρία αυτής της ταινίας είναι οι λέξεις, οι επικίνδυνες λέξεις που σε κάνουν να ερωτεύεσαι και να δημιουργείς νέους κόσμους. Οι χαρακτήρες εγκλωβίζονται σε αυτόν τον ανεμοστρόβιλο κατά τη διάρκεια της ταινίας. Υποφέρουν καθώς δεν μπορούν να απελευθερωθούν από τα δεσμά της ποιητικής δημιουργίας. Και προφανώς ο ο ποιητής είναι εκείνος που διαβάζει αυτή την γλώσσα, που μπορεί να την επαναφέρει στην γη, κάνοντάς την ταυτόχρονα μύθο και αλήθεια. Δεν μπορώ να σκεφτώ καμία άλλη ταινία αυτή τη στιγμή, που να μπορεί να περιηγηθεί σε αυτά τα νερά και να είναι και τόσο διασκεδαστική την ίδια στιγμή, όπως είναι το «Νερούδα».»