Η «Χώρα Προέλευσης» είναι μια ταινία για μια χώρα και μια οικογένεια σε ελεύθερη πτώση, ή για μια ενδοοικογενειακή υιοθεσία που οδηγεί τρεις γενιές μιας οικογένειας (τη γενιά του ’50, τη γενιά της μεταπολίτευσης, και τη νεώτερη γενιά) σε μια σύγκρουση μέχρις εσχάτων.

Παγκόσμια πρεμιέρα στο 67ο Φεστιβάλ Βενετίας, 1 έως 11 Σεπτεμβρίου 2010. Ο 32χρονος σκηνοθέτης κάνει το ντεμπούτο του σε ένα από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου, καθώς η φετινή Biennale επέλεξε τη «Χώρα Προέλευσης» για την Εβδομάδα Κριτικής (Settimana Internazionale della Critica). Στην Εβδομάδα Κριτικής επιλέγονται και παρουσιάζονται επτά ταινίες πρωτοεμφανιζόμενων σκηνοθετών από όλο τον κόσμο. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα διαγωνίζεται για το μεγάλο βραβείο πρώτης ταινίας Lion of the Future – «Luigi de Laurentiis» Venice Award for a Debut Film, καθώς και για το Βραβείο Κοινού της Εβδομάδας Κριτικής (Region of Veneto for the Quality Cinema Audience Award).

«Η ελληνική οικογένεια είναι στραβό κύτταρο»

«Η ενδοοικογενειακή υιοθεσία είναι μια μεγάλη απόφαση. Τότε φαίνονται τα κίνητρά μας, ο χαρακτήρας μας. Οι ιδέες μας δοκιμάζονται. Έτσι φτιάχνονται οι ταινίες χαρακτήρων. Όταν δεν μπορείς να καταλάβεις ποιο είναι το καλό, ποιο το κακό, ποιο το δίκαιο και το άδικο: αυτό το σημείο με ενδιαφέρει. Όταν δεν ξέρεις ποιον να συμπαθήσεις και ποιον να αντιπαθήσεις».
Συνέντευξη του Σύλλα Τζουμέρκα, Επτά – ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

«Μέρος του να ανήκεις σε ΅ια οικογένεια είναι να συμμετέχεις στα μυστικά της. Είναι γεγονότα παλιά, που δεν γνωρίζεις αλλά που δεν έπαψαν στιγ΅ή να υπάρχουν σιωπηρά γύρω σου όσο μεγάλωνες. Κάποια στιγ΅ή, ό΅ως, η σιωπή αυτή μπορεί να σπάσει και η αλήθεια να βγει στο φως. Στο σενάριο της Χώρας προέλευσης διασταυρώνονται δύο χρόνοι δράσης: στον πρώτο παρουσιάζονται τα γεγονότα που οδήγησαν ΅ια γυναίκα να δώσει στον αδερφό της για υιοθεσία έναν από τους δυο γιους της, ΅ε την ελπίδα ότι εκείνος ΅ε τη γυναίκα του θα μπορούσαν να του προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον. Μετά την υιοθεσία το παιδί αυτό θα δει ελάχιστες φορές τη φυσική του μητέρα, θα γνωρίσει ελάχιστα τον μεγάλο του αδερφό και θα αγαπήσει σαν αδερφή του την πρώτη του ξαδέρφη. Ο δεύτερος χρόνος της ταινίας είναι το παρόν, 20 χρόνια μετά, όταν το γεγονός της υιοθεσίας αποκαλύπτεται και το βάρος του οικογενειακού μυστικού περνάει πλέον στα νεότερα ΅έλη της. Τα τρία παιδιά, ο Στέργιος, ο Θάνος και η ʼννα πρέπει να παρακάμψουν όλα όσα έμαθαν μεγαλώνοντας, να γνωρίσουν από την αρχή τον εαυτό τους και να φτιάξουν ΅ια νέα ζωή, πιο αληθινή μεταξύ τους. Μέρος του να έχεις ΅ια πατρίδα, του να ζεις σε ΅ια χώρα, είναι να μετέχεις στην ιστορία της. Είναι, ό΅ως, κάποιες οικογένειες που ζητούν τόσα πολλά από τα ΅έλη τους που δεν τους αφήνουν δυνάμεις για να ζήσουν τίποτα έξω και πέρα από αυτές».
Γιούλα Μπούνταλη, συνσεναριογράφος, ʼννα – περιοδικό Μοτέρ, Σεπτέμβριος 2009

«Στη Χώρα Προέλευσης το δράμα μιας οικογένειας στην οποία αποφασίζεται μια ενδοοικογενειακή υιοθεσία ταυτίζεται με το δράμα της χώρας. Μιλάμε δηλαδή για τις συνέπειες που είχε όλο αυτό το δημόσιο και ιδιωτικό πανηγύρι της Μεταπολίτευσης τα τελευταία τριάντα χρόνια στη ζωή μας. Όπου ως Μεταπολίτευση εννοούμε την εποχή κατά την οποία τη μία ανοησία – τα πνευματικά και κοινωνικά οράματα συνταγματαρχών – αντικατέστησε μια άλλη: ο σαθρός χαρακτήρας και η απέραντη, ατέλειωτη υποκρισία όσων στη συνέχεια πήραν την εξουσία με την – με το αζημίωτο – υποστήριξη παράξενων πλειοψηφιών με έδρα το βρωμερό καφενείο του χωριού».
Σύλλας Τζουμέρκας, περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, Μάιος 2009